“Wat een ezels!”
Ik hoorde het toen ik passeerde.
Op weg naar een klant, die na een lange revalidatie terug op wedstrijd was en wel een handje hulp kon gebruiken.
De wedstrijd in kwestie was recreatieve basissport. B-Z, springen en dressuur, paarden en pony’s.
400+ combinaties op een dag. 2 springringen, 10 dressuurringen en vooral, parkeerplaats te kort.
Georganiseerde chaos, een prachtige mierennest van hoefgetrappel, gepuf en gebries. Papa’s en mama’s met dochter- of zoonlief, vriendinnenclubjes, oma en opa die trots in de weg lopen en dingen zeggen als “Nee Jos, hij mag niet grazen met zijn gebit in!”
Ik zag heel veel verschillende rassen, verschillende types ruiters en verschillende types paarden.
Ik zag het meisje die na hard werken een wedstrijdje mocht meepikken met haar verzorgpony. Rubberen laarsjes, jasje en helm van de niet nader genoemde sportketen die ook een atletiekdiscipline is. Twee ringen verder, het jonge dressuurpaard in opleiding, cap en laarzen ter waarde van een gemiddeld maandloon.
Ik zag ook atypische rassen voor de dressuursport, zoals een Tinker en een Fjord. Of rassen die hun bouw een beetje tegen hebben, zoals een draver of een scheutje arabier.
Ik vond het, persoonlijk fantastisch. Want het is die basissport, die breedtesport, die de boel doet draaien.
Zij volgen lessen in de manege en bij jouw lokale club. Zij betalen entree voor die grote wedstrijd met kerst. Ze doen de lokale ruitershop of sportwinkel draaien omdat ze steeds cadeaubonnen kunnen gebruiken voor hun verjaardag.
En ze doen mee aan de lokale wedstrijd en horen een volkomen vreemdeling zuchten “Wat een ezels!”
En ik dacht, “Wat zonde”.
Zonde dat je de schoonheid van zo’n lokale competitie niet meer (kan) zien. Is het onwetendheid? Of toch wat arrogantie? Jezelf te goed voelen voor dat niveau?
Ik ben trots op mijn leerlingen die, ondanks hun “tegenslagen” of de “mindere kantjes” van hun paard of pony, toch elke dag weer de drive of zin hebben om zichzelf te bewijzen, en diezelfde reeks niet alleen meerijden met een paard wat daar eigenlijk niet voor ‘gemaakt’ is, maar die ook nog eens winnen, bewijst voor mij méér vakmanschap dan meezijn met de laatste nieuwe trends.
Een helpend handje nodig op wedstrijd? Of graag thuis samen proef oefenen? Contacteer me gerust om samen te bekijken wat ik voor jou kan betekenen!